Aυτός είναι τα πάντα.....
έδωσε το αίμα Του για εμάς, είμαστε οι "δικοί" Του,
μας αγαπά και μας θέλει κοντά Του.
η ψυχής μας τώρα ποτέ δεν μπερδε'υεται,
ξέρει πως Αυτός είναι η μόνη Αλήθεια...
Το μυαλό μας πέφτει στην πλάνη του σκοτεινού και ύπουλου...
που επειδή έχει νικήθεί απο τον "λαμπερό"μας Φιλό,
θέλει να μας πάρει απο κοντά Του,
για να μας καταστρέψει και για να πονέσει τον Νυμφίο,
τον Φιλό μας, τον Αδερφό μας που τόσο μας αγαπά.....
You are the strength, that keeps me walking.
~είσαι η δύναμη που με κάνει να συνεχίζω.
You are the hope, that keeps me trusting.
~είσαι η ελπίδα που μου γεννά την εμπιστοσύνη.
You are the life, to my soul.
~είσαι η Ζωή της ψυχής μου.
You are my purpose, you're everything.
~είσαι ο σκοπός μου, είσαι τα πάντα.
You calm the storms, and you give me rest.
~Εσύ, γαληνεύεις τις καταιγίδες, και με ξεκουράζεις.
You hold me in your hands, you won't let me fall.
~Εσύ κρατάς το χέρι μου, και δεν με αφήνεις να πέσω.
You still my heart, and you take my breath away.
~Εσύ μου κλέβεις την καρδιά, και μου κοβεί την ανασσα η παρουσία Σου.
Would you take me in? Take me deeper now?
~Θα με δεχτείς μέσα Κύριε; Θα έρθεις βαθύτερα εντός μου;
Cause you're all I want, you're all I need
~Γιατί είσαι ότι θέλω και ότι χρειάζομαι.
You're everything, everything
~είσαι τα πάντα τα πάντα.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παρακάτω ποίημα το έγραψε ένας ερωτευμένος άγιος, ο Άγ. Ιωάννης του Σταυρού:
Στιχάκια της ψυχής που βασανίζεται απ’την επιθυμία να δει το Θεό:
"Μέσα στον εαυτό μου δε ζω πιά
Και χώρια απ’το Θεό μου δε μπορώ να ζήσω.
Πως ν’αντέξω τη ζωή τώρα που δεν έχω
Ούτε εμένα ούτε Εκείνον;
Μοιάζει με χίλιους θάνατους:
Να λαχταράω την αληθινή ζωή
Και να πεθαίνω από επιθυμία να πεθάνω.
Αυτό που ζω ζωή δεν είναι:
Πεθαίνω καθημερινά μέχρι να έρθει η στιγμή
Που θα ζήσω μαζί Σου.
Θεέ μου άκουσε την προσευχή μου:
Δε θέλω πιά να ζω,
Πεθαίνω από επιθυμία να πεθάνω.
Μακριά Σου τι ζωή να ζήσω;
Αυτό που λεν ζωή είναι γιά μένα θάνατος πικρός.
Ω δύστυχος εγώ που ζω ακόμα
Πεθαίνοντας από επιθυμία να πεθάνω!
Ασφυκτιώ σαν ψάρι έξω απ’το νερό
Μα δεν πεθαίνω γρήγορα όπως εκείνο:
Είν’η ζωή μου μιά επιθανάτια αγωνία.
Παίρνω το Σώμα Σου κι αντί να παρηγορηθώ
Ο πόθος μου γιά Σένα μεγαλώνει, μαζί κι ο πόνος μου.
Όλα χωρίς Εσένα είναι πόνος
Κι εγώ πεθαίνω από επιθυμία να πεθάνω.
Κι αν η ελπίδα της αντάμωσης δίνει χαρά
Ο φόβος μη Σε χάσω μου την παίρνει.
Ζώντας με την ελπίδα και το φόβο αυτό
Πεθαίνω από επιθυμία να πεθάνω.
Λύτρωσέ με απ’αυτό το θάνατο
Θεέ μου, δώσε μου ζωή!
Μη με κρατάς μες στα δεσμά αυτά!
Δες πόσο λαχταράω να Σε συναντήσω!
Τι άθλια ζωή που ζω
Πεθαίνοντας από επιθυμία να πεθάνω!
Ζητώ το θάνατο
Πενθώ που γιά τις αμαρτίες μου είμαι ακόμα ζωντανός.
Ω Θεέ μου, πότε επι τέλους θα πω
Τώρα ζω επειδή δεν πεθαίνω;".
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ!
Θείος Ερως..............
ΑπάντησηΔιαγραφή